یادداشت | "سلاح" صلاح جبهه حق

به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی خبرگزاری رسا، چند وقتی است که استکبار جهانی و عده ای از ایادی داخلی آنها تلاش می کنند تا کشور را متقاعد کنند که باید بر سر سلاح های راهبردی کشور و مشخصا قدرت موشکی ایران به پای میز مذاکره برود. این اصرارها نه برای آن است که چارچوبی برای ساخت سلاح های استراتژیک مشخص شود بلکه آنها می خواهند همان گونه که پیچ و مهره انرژی هسته ای را در ایران باز کردند، شهرهای زیر زمینی ایران را نیز به لانه جانوران بیابانی تبدیل کنند و تمام ذخیره موشکی کشور را از بین ببرند.

این راهبرد نه تنها در مورد سلاح پیشرفته  ایران در پیش گرفته شده است بلکه سال‌ها است که جریان استکبار به دنبال خلع سلاح گروه‌های آزادی خواه مثل حزب الله لبنان و حماس است؛ آنها می‌خواهند حتی یک گلوله هم در دست جریان مقاومت باقی نماند.

نکته دقیق تر آنکه نیروی های دست نشانده استکبار نیز از این استراتژی در امان نبوده اند و هر کس که به نیروی سوخته تبدیل می شود قبل از هر کاری او را خلع سلاح می کنند؛ نمونه اش عراق که تا زمانی که موشک‌های الصمود صدام وجود داشت کسی به فکر حمله به صدام نیفتاد؛ اما به محض اینکه برای کاستن از فشارهای بین المللی به نابودی موشک‌های الصمود تن داد، با نابودی آخرین موشک و ظرف چند روز با یک حمله ساده و بدون کوچکترین مقاوتی صدامی که ادعای ابرقدرتی داشت در تکریت به دنبال سوراخ موش می گشت.

خدا با توجه به این مکر کهنه دشمن در قرآن کریم به مومنین هشدار داده و می فرماید: «وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أسْلِحَتِكُم»[1] کافران دوست دارند كه شما از سلاحهاى خود غافل شويد.

و برای مقابله با این مکر کهنه دستور می دهد تا نسبت به مسلح شدن اقدام کافی را انجام دهند و می فرماید: «وَ أَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَ مِنْ رِباطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَ عَدُوَّکُمْ» در برابر آنها (دشمنان ) آنچه توانائی دارید از نیرو آماده سازید (و همچنین ) اسبهای ورزیده (برای میدان نبرد) تا به وسیله آن دشمن خدا و دشمن خویش را بترسانید.

اصلی ترین علت مخالفت استکبار جهانی با سلاح مقاومت و جبهه حق این است که آنها به خوبی درک می کنند که پیشرفت و توسعه پایدار فقط در سایه قدرت نظامی به دست می آید. امروزه در کشورهایی که قدرت نظامی قابل توجهی ندارند یا توسعه وجود ندارد و یا اگر مثل ژاپن توسعه و پیشرفتی وجود دارد آن توسعه پایدار نیست و کافی است جریان قدرت در جهان اراده کند تا تمام آن توسعه ظرف چند ساعت فرو بریزد. این واقعیت 1400 سال پیش توسط رسول خدا(ص) بیان شده و حضرت در مورد نقش سلاح در پیشرفت و توسعه فرموده اند: «الخَيرُ كُلُّهُ في السَّيفِ وتَحتَ ظِلِّ السَّيفِ ، ولا يُقِيمُ الناسَ إلّا السَّيفُ ، والسُّيُوفُ مَقالِيدُ الجَنَّةِ والنارِ».[2] 

ساخت سلاح عبادت است

از آنجا که امنیت زمینه ساز تعالی جامعه و نیل به سمت انسانیت  است در روایات متعددی از این عمل به عنوان عبادت یاد شده است و سازنده و واسطه و به کار گیرنده سلاح در برابر متجاوزان لایق بهشت دانسته شده است؛ رسول خدا(ص) در روایتی می فرمایند: إنَّ اللّه َعَزَّوجلَّ يُدخِلُ بِالسَّهمِ الواحِدِ ثلاثَةَ نَفَرٍ الجَنَّةَ: صانِعَهُ يَحتَسِبُ في صَنعَتِهِ الخَيرَ، والرامِيَ بهِ، ومُنبِلَهُ.[3] 

خداوند عز و جل به سبب [ساختن]يك تير، سه نفر را به بهشت مى برد: سازنده آن كه از ساختنش نيّت خير داشته باشد، پرتاب كننده آن، و كسى كه آن تير را به دست او بدهد.

 حرف اول و آخر

در دنیایی که ما زندگی می کنیم و در همه ادوار تاریخی سلاح به عنوان مهمترین ابزار تعیین کننده مناسبات شناخته شده است و  بر خلاف ادعای عده ای که دم از گفتمان می زنند دنیا هیچگاه بر مدار گفتمان نچرخیده و نخواهد چرخید؛ چرا که گفتمان برای انسانی است که جهل واقعی و نفس سلیم دارد؛ اما کسی که نفس سلیم ندارد و یا فعلش از روی عناد است، نه جهالت، گفتمان هیچ تاثیری ندارد و اینجا جای سلاح است؛

هرچند در موارد زیادی از ابتدا مشخص است که گفتگو تاثیری در حریف معاند ندارد؛ اما از باب اتمام حجت و به این دلیل که در اسلام هدف، اصلاح است، ابتدا از تمام راه های دیپلماتیک و گفتمانی استفاده می شود اما آمادگی لازم جهت تقابل نظامی نیز مغفول نمی ماند و در صورتی که خصم از طریق گفتمان به منافع اسلام تن ندهد این شمشیر است که در این میان حکم می کند. امام صادق(ع) در بیانی شریف این مشی اسلام را چنین ترسیم می کنند:

إنَّ اللّه َ عَزَّوجلَّ بَعَثَ رسولَهُ بِالإسلامِ إلى الناسِ عَشرَ سِنِينَ، فَأبَوا أن يَقبَلُوا حتّى أمَرَهُ بالقِتالِ، فالخَيرُ في السَّيفِ وتَحتَ السَّيفِ، والأمرُ يَعُودُ كما بَدَأ.[4]

خداوند عز و جل رسول خود را ده سال مأمور تبليغ زبانى اسلام به مردم كرد، اما آنها از پذيرفتن آن امتناع ورزيدند تا آن كه فرمان جنگ به او داد. بنابر اين، خير در شمشير و در زير شمشير است و همچنان كه در آغاز چنين بود دوباره نيز چنين خواهد شد.

تقویت دوست و تضعیف دشمن

در منابع و متون اسلامی همانگونه که به تقویت جبهه اسلام اهتمام ورزیده شده است به تضعیف جبهه کفر نیز توجه شده است به همین دلیل در متون فقهی و روایی ما هر چیزی که تقویت دشمن بیانجامد از جمله فروش سلاح به آنها منع شده است تا آنجا که فروش سلاح به کفار در حکم کفر به خدا شناخته شده است. رسول خدا(ص) در وصیتی به علی(ع) می فرمایند: يا عَلِيُّ، كَفَرَ بِاللّه ِ العَظيمِ مِن هَذِهِ الاُمَّةِ عَشرَةٌ: ... وبائعُ السِّلاحِ مِن أهلِ الحَربِ.[5] 

اى على! از اين امّت ده تن به خداى بزرگ كافر باشند: . . . و كسى كه به اهل حرب (دشمنان در حال جنگ با مسلمانان) سلاح بفروشد.

کلام آخر

چهل سال از انقلاب اسلامی می گذرد و ایران که زمانی تمام افتخارش ژاندارمی منطقه برای امریکایی‌ها بود، به جایگاهی رسیده است که او را در رده ابرقدرت‌های جهانی بر می شمرند. پیشرفت‌های ایران چه در بعد سازندگی و چه در ابعاد علمی چون نانوتکنولوژی، سلول‌های بنیادی، هوا فضا، هسته ای و چندین و چند علم انحصاری دیگر و نیز نفوذ منطقه ای و جهانی انقلاب اسلامی از ایران سربلند کابوسی ساخته است که تمام کفر جهانی را به تکاپو برای مقابله با او انداخته است و اینها همه در سایه قدرت نظامی و به برکت مجاهدت شهدای بزرگواری چون حسن طهرانی مقدم فراهم شده است.

امروزه اگر امریکایی ها از فرود آمدن موشک‌های ایرانی در قلب تل آویو و حیفا هراس نداشتند در اولین فرصت با هر سلاح ممکن انتقام خود را از ملت ایران می گرفتند. باید با تمام وجود به امریکایی ها و ایادی داخلیشان گفت که در ایران اسلامی هرچه قابل معامله باشد سلاح مقاومت قابل معامله نیست؛ شهرهای موشکی خط قرمز ماست./918/ی702/س

عبدالصالح شمس اللهی

منابع

[1] سوره نساء، آیه 102

[2] بحار الأنوار ج 100،ص 9

[3]  سنن أبي داوود ج 3 ص 13 ح2513

[4]  كافي  ج 5 ص 7

[5]  كتاب من لا يحضره الفقيه  ج 4 ص356 ح 5762